Arbeidsrecht

Soms zien we dat in de eerste arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd al een voorschot wordt genomen op een vast dienstverband. Dat gebeurt dan in de vorm van een intentieverklaring. Het verschaffen van deze duidelijkheid, is uiteraard prima. Maar let daarbij wel goed op. Er zijn ook risico’s aan verbonden.

Als het op gevolgen aankomt, lijkt drie soms wel een magisch getal te zijn. Denk aan het straatvoetbal met zijn drie corners, penalty of de three strikes out bij het honkbal.
Met enige regelmaat hoor ik werkgevers zeggen dat ze een werknemer eerst drie keer moeten waarschuwen voordat ze hem of haar mogen ontslaan. Maar klopt dat wel?

Wat als één van de partijen bij een opzegging zich niet aan de vormvoorschriften houdt? Bijvoorbeeld omdat een opzeggende partij niet in de overeenkomst kijkt, maar mondeling opzegt of per e-mail, sms of WhatsApp? Dit zie ik in de praktijk nog wel eens gebeuren. Wat zijn dan de rechtsgevolgen?

Het relatiebeding heeft als doel om de werkgever te beschermen. Een werknemer moet de relaties van zijn ex-werkgever met rust laten als hij elders gaat werken. In het relatiebeding draait het om de relaties van de werkgever. Maar wie zijn deze relaties dan? En wie vallen daar wel of niet onder?

Het is onze ervaring dat werkgevers nog al eens te snel tot een beëindiging van een arbeidsovereenkomst willen overgaan. Zonder een duidelijk dossier en zonder dat een werknemer in de gelegenheid is gesteld om zijn of haar functioneren te kunnen verbeteren. Maar ook hier geldt dat haastige spoed zelden goed is.

We nemen allemaal wel eens een beslissing op grond van onze intuïtie. Gewoon omdat iets wel of niet goed voelt. En waar rook is, zal dan ook wel vuur zijn. In het recht gaat echter om de feiten. Feiten die, als ze door de andere partij betwist worden, aangetoond en zo nodig bewezen moeten worden door degene die deze feiten stelt.

Een paar keer per jaar krijgen wij deze vraag. Het antwoord daarop ligt genuanceerder dan het in eerste instantie lijkt. Dat bleek nogmaals uit de

Werknemer of ZZP’er? In de praktijk bestaat regelmatig discussie of iemand een ZZP’er is (met een opdrachtovereenkomst) of een werknemer (met een arbeidsovereenkomst). Volgens het

Halsstarrig liegen over een vakantiebestemming in coronatijd en het zich niet houden aan de daarvoor geldende regels, kostte een werknemer zijn baan, zo lezen we in de uitspraak van de Rechtbank Overijssel op 21 december 2020 (ECLI:NL:RBOVE:2020:4497). Een onberispelijke staat van dienst gedurende een langdurig dienstverband moet daarvoor wijken.

Op dit moment verschijnen er de nodige uitspraken van rechters die te maken hebben met de coronacrisis. Sommige van die zaken spreken tot de verbeelding. Zo ook de arbeidskwestie bij de Rechtbank Gelderland van 30 november 2020 (ECLI:NL:RBGEL:2020:6307). Deze wil ik u niet onthouden.

Een studiekostenregeling is geen begrip dat in de wet voorkomt. Hier geldt de (contracts)vrijheid van de werkgever en de werknemer. De regeling kan schriftelijk in de arbeidsovereenkomst worden vastgelegd, dan wel in een studiekostenovereenkomst, handboek, reglement of in een cao. De schriftelijke vastlegging van de regeling is een voorwaarde, zo blijkt uit de rechtspraak.

Het is voor een werkgever belangrijk dat hij over goede, volledige en actuele arbeidsovereenkomsten beschikt. Ook in deze coronacrisis. Rechters erkennen de ernst en omvang van de crisis wel, maar blijven daarbij binnen de structuur van de wet zoals deze ook voor de crisis gold.